Wgłobienie jelita u noworodków. Wgłobienie jelita u noworodków to teleskopowe wsun. Jak teraz wygląda COVID-19? Najczęstsze objawy zakażenia koronawirusem. Z danych Ministerstwa Zdrowia wiemy, że za 99,6 pr. Kolka u noworodka - objawy kolki jelitowej, kolka gazowa . Kolka u noworodka to potocznie nazwany ostry, kłuj Bardzo was proszę czy możecie mi polecić jakieś bezpieczne i skuteczne probiotyk na jelita. Podjadę dziś i sobie kupię. Biorę aktualnie Duspatalin. Myślę, że jakieś probiotyk nie będą przeciwskazaniem. (Duspatalin retard jest stosowany w leczeniu objawów zespołu jelita drażliwego) Nie wiem czy mi służy bo mam ogromne problemy Endoskopia służy ocenie stanu narządów wewnętrznych. Jednak za pomocą endoskopu można nie tylko badać, ale również leczyć. Obejrzyj film i dowiedz się, jakie są wskazania do endoskopii. Lek. Paweł Szadkowski. 77 poziom zaufania. Najprawdopodobniej to tylko zbieg okoliczności i gorączka jest powodem infekcji wirusowej. Najpopularniejsze tłumaczenia "wgłobienie" po włosku: invaginazione, invaginazione. Sprawdź przykładowe zdania, wymowę, gramatyka i słownik obrazkowy. Znacznie częściej wgłobienie pojawia się u chłopców, zwykle wiosną lub jesienią. Wgłobienie może być spowodowane wirusowym zapaleniem górnych dróg oddechowych, a w rzadkich przypadkach także polipem jelita, uchyłkiem Meckela lub innymi wadami wrodzonymi. W trakcie choroby ściana jelita ulega obrzękowi, a następnie martwicy. Skręt jelita, w którym dochodzi do skręcenia odcinka jelita wokół własnej osi z towarzyszącym zaciśnięciem jego światła (najczęściej w końcowym odcinku jelita grubego – esicy). Wgłobienie jelita, jedna z częstszych przyczyn niedrożności u małych dzieci (najczęściej u chłopców pomiędzy 2 miesiącem a 6 rokiem życia), w The case of a 36-year-old man admitted to the Department of General Surgery SPWSZ in Szczecin-Zdunowo due to pain in the abdomen caused by intussusception of the small intestine. Intestinal intussusception is most common in children. In adults, it is a relatively rare disorder. It usually occurs with a noticeable triggering factor: a lead point (LP). The following is the case of a 36-year-old AJ7GAr. Zgodnie ze swoją misją, Redakcja dokłada wszelkich starań, aby dostarczać rzetelne treści medyczne poparte najnowszą wiedzą naukową. Dodatkowe oznaczenie "Sprawdzona treść" wskazuje, że dany artykuł został zweryfikowany przez lekarza lub bezpośrednio przez niego napisany. Taka dwustopniowa weryfikacja: dziennikarz medyczny i lekarz pozwala nam na dostarczanie treści najwyższej jakości oraz zgodnych z aktualną wiedzą medyczną. Nasze zaangażowanie w tym zakresie zostało docenione przez Stowarzyszenie Dziennikarze dla Zdrowia, które nadało Redakcji honorowy tytuł Wielkiego Edukatora. Sprawdzona treść Konsultacja merytoryczna: Lek. Beata Wańczyk-Dręczewska ten tekst przeczytasz w 4 minuty Wgłobienie jelit polega na patologicznym wsunięciu się jednego odcinka jelita (najczęściej jelita cienkiego) w drugi. Stanowi jedną z najczęstszych przyczyn niedrożności i niedokrwienia jelit u dzieci. Choroba występuje zazwyczaj u niemowląt w wieku 3-12 miesięcy, częściej u chłopców. Wgłobinie objawia się kolkowym bólem brzucha oraz ogólnym złym stanem ogólnym. Podjęcie szybkiej interwencji pozwala uniknąć leczenia operacyjnego. golibtolibov / Getty Images Potrzebujesz porady? Umów e-wizytę 459 lekarzy teraz online Czym jest wgłobienie jelit? Budowa jelit Przyczyny powstawania wgłobienia jelit Wgłobienie jelit - objawy Wgłobienie jelit a rozpoznanie Jak leczyć wgłobienie jelit? Powikłania wgłobienia jelit Czym jest wgłobienie jelit? Wgłobienie jelit jest patologicznym schorzeniem, w przebiegu którego dochodzi do wsunięcia się jego fragmentu jelita (zwykle jelita cienkiego) w drugi odcinek jelita (zwykle jelito grube). Do wgłobienia dochodzi zazwyczaj w okolicy kątnicy. Wgłobienie skutkuje zatrzymaniem pasażu treści pokarmowej (niedrożnością) i niedokrwieniem jelit. Zastój żylny oraz niedokrwienie błony śluzowej powodują, że u dziecka dochodzi do krwawienia i wydzielania w nadmiarze śluzu oraz oddawania stolca przypominającego galaretkę malinową. Wgłobienie jelit najczęściej występuje u niemowląt w wieku 3-12 miesięcy, częściej u chłopców niż u dziewczynek (częstość wgłobienia jelit wynosi 1,5–2,5 na 1000 żywych urodzeń). Choroba bardzo rzadko występuje po ukończeniu 2. roku życia. Budowa jelit Jelita są częścią przewodu pokarmowego o rurowatej buduowie. Poprzez swoją krętą budowę nadchodzą na siebie i inne narządy znajdujące się w jamie brzusznej. Jelito może byc cienkie i grube - cienkie łączy się z grubym, a w miejscu ich połączenia znajduje się zastawka Bauhina. To pierwsze (cienkie) dzieli się na: jelito czcze, jelito kręte, dwunastnicę. Z kolei jelito grube dzielimy na: odbytnicę, wstępnicę, zstępnicę, poprzecznicę, esicę. Przyczyny powstawania wgłobienia jelit Wgłobienie jelit zazwyczaj dotyczy ujścia jelita cienkiego do kątnicy. Pojawia się ono na skutek nieprawidłowości w budowie anatomicznej przewodu pokarmowego (zbyt długa krezka jelitowa), przeszkód w pasażu treści pokarmowej (uchyłki i polipy) oraz wadliwej budowy i kurczliwości mięśniówki jelita. Niestety u dużej liczby dzieci znalezienie przyczyny tej dolegliwości jest niemożliw(niekiedy mówi się również o rodzinnym występowaniu choroby). Wgłobienie jelit często kojarzone jest z chłoniakiem, infekcją przewodu pokarmowego czy infekcją dróg oddechowych. Natomiast istnieją również choroby, które mogą prowadzić do zgrubienia ściany jelita: hemofilia, polipowatość o charakterze rodzinnym, celiakia, mukowiscydoza. U dorosłych wgłobienie jelit występuje zwykle jako powikłanie po operacji jamy brzusznej. Wgłobienie jelit - objawy Objawy wgłobienia to silny, kolkowy ból brzucha i pogorszenie stanu ogólnego, czasem wymioty. Kilkuminutowe ataki bólu przeplatają się z okresami apatii i senności. Dziecko może oddawać skąpe ilości stolca z domieszką krwi i śluzu (wyglądem przypominające galaretkę malinową lub porzeczkową). Ból występujący w przebiegu wgłobienia jelita jest nagły i ma (jak już wyżej wspomniano) charakter kolkowy. Zazwyczaj pojawia się po karmieniu. Wówczas maluszek podkurcza nóżki i płacze, jest niespokojny. Dodatkowo brzuszek jest twardy i ciężki do zbadania, chociaż niekiedy pod palcami można wyczuć guz w jamie brzusznej. Po ustąpieniu ataku bólu w nadbrzuszu dziecka da się wyczuć kiełbaskowaty twór, czyli wgłobiony fragment jelita, przy jednoczesnym jego braku w podbrzuszu. Wystąpienie takich objawów wymaga niezwłocznej interwencji lekarskiej. Dłużej utrzymujące się wgłobienie może bowiem skutkować martwicą niedokrwienną uwięźniętego odcinka jelita i prowadzić do zapalenia otrzewnej. Jeśli leczenie zachowawcze nie przynosi rezultatów, konieczne może okazać się chirurgiczne usunięcie zmienionego fragmentu jelita. Uwaga! Objawy wgłobienia jelit bardzo przypominają kolkę niemowlęcą. Wgłobienie jelit a rozpoznanie Podejrzenie wgłobienia jelit może występować w momencie pojawienia się pierwszych objawów klinicznych. Wówczas należy zgłosić się z dzieckiem do specjalisty, który przy wykorzystaniu różnych metod potwierdzi lub wykluczy wstępne rozpoznanie. W celach diagnostycznych wykonuje się badania radiologiczne lub USG brzucha, w trakcie którego widoczny jest obraz tarczy strzelniczej, czyli uwidocznienie w przekroju dwóch nakładających się na siebie warstw jelita. U pacjentów, u których badanie USG nie daje stuprocentowej pewności, wykonuje się dodatkowo tomografię komputerową. Nie jest ona jednak często zalecana, ponieważ wiąże się z wysokimi kosztami i znacznie dłuższym czasem oczekiwania na wynik niż w przypadku USG. Jak leczyć wgłobienie jelit? To jaki rodzaj leczenia zostanie wdrożony zależy od tego jaki czas upłynął od początku choroby. Leczenie może być zachowawcze lub operacyjne. To pierwsze wdrażane jest w ciągu doby od pojawienia się pierwszych objawów wgłobienia jelit, u dzieci które nie dają objawów mogących wskazywać na zapalenie otrzewnej czy perforację przewodu pokarmowego. Wykonuje się wówczas: doodbytniczy wlew soli fizjologicznej; doodbytnicze zaaplikowanie powietrza - stosunkowo skuteczna metoda, niestety niosąca za sobą powikłania, np. przedziurawienie jelita; doodbtniczy wlew kontrastowy pod kontrolą rtg - metoda charakteryzująca się dużą skutecznością; wlew sprawia, że wypchnięty zostaje wgłębiony fragment jelita, dzięki czemu powraca on na swoje miejsce. Z kolei leczenie operacyjne wgłobienia jelit opiera się na usunięciu zniszczonego fragmentu jelita, a następnie zespoleniu jego końców w sposób, który pozwala na zachowanie ciągłości przewodu pokarmowego. Oczywiście możliwe są (rzadko) nawroty wgłobienia jelit. Powikłania wgłobienia jelit Wgłobienie jelit utrzymujące się przez długi okres czasu może doprowadzić do niedokrwienia oraz martwicy wgłobionego fragmentu jelita. Przyczyną tych powikłań jest ciągły ucisk wgłobionego fragmentu przez inną część jelita, przez co nie dochodzi do niego krew. U niektórych pacjentów może dojść do przedziurawienia jelita, które w konsekwencji powoduje zapalenie otrzewnej mogące skończyć się nawet zgonem pacjenta (przy braku natychmiastowej interwencji). Treści z serwisu mają na celu polepszenie, a nie zastąpienie, kontaktu pomiędzy Użytkownikiem Serwisu a jego lekarzem. Serwis ma z założenia charakter wyłącznie informacyjno-edukacyjny. Przed zastosowaniem się do porad z zakresu wiedzy specjalistycznej, w szczególności medycznych, zawartych w naszym Serwisie należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem. Administrator nie ponosi żadnych konsekwencji wynikających z wykorzystania informacji zawartych w Serwisie. Najlepszy gastrolog wgłobienie jelit choroby układu pokarmowego jelito cienkie Niedrożność jelit kolki niemowlęce Probiotyki na jelita - składy i działanie. Jak wybrać probiotyk na jelita? Probiotyki na jelita są polecane zwłaszcza osobom, które zmagają się z zaparciami, wzdęciami, czy zaburzeniami trawienia, które mogą być pierwszymi objawami... Marta Pawlak Antybiotyki przyspieszają raka jelita grubego. O ile lat? Są nowe badania Antybiotyki mogą zwiększać ryzyko zachorowania na raka okrężnicy. Dokładnie pewnej jej części. Nowe badanie przeprowadzono w Szwecji na sporej grupie osób,... Klaudia Torchała Te napoje zwiększają ryzyko raka jelita grubego. Większość z nas kupuje je regularnie To jeden z trzech najczęstszych i najbardziej śmiertelnych nowotworów. Rak jelita grubego diagnozowany jest zwykle bardzo późno, co pogarsza rokowania pacjentów.... Paulina Wójtowicz Rak jelita grubego - jakie daje objawy?[INFOGRAFIKA] Rak jelita grubego to jeden z niebezpiecznych nowotworów, które po cichu mogą rozwijać się w ludzkim organizmie. Można go wykryć za pomocą konkretnych badań.... Polska Grupa Infograficzna Rak jelita grubego coraz częstszy w ciąży. Lekarze podają powód Nowotwory jelita grubego i odbytu są drugim najczęściej występującym u kobiet. Niestety, choroba nie omija także tych, które oczekują dziecka. Rak jelita grubego... PAP Oczyszczanie jelit to niebezpieczna moda. Lekarz przestrzega Trend "czystych jelit" zyskuje popularność. Chętnie szukamy sposobów na to, by pozbyć się zalegających złogów, stosujemy detoks czy diety sokowe. Na liście metod... Edyta Brzozowska Rak jelita grubego częściej dotyka osób o takim wzroście. Sprawdź, czy jesteś w grupie ryzyka Czy wzrost może mieć związek z chorobą nowotworową? Choć hipoteza ta wydaje się absurdalna, naukowcy są coraz bliżsi odpowiedzi twierdzącej. Według analizy... Paulina Wójtowicz Rak jelita grubego może być zapisany w naszych genach. Komu najmocniej zagraża? Rak jelita grubego (okrężnicy) ma podłoże genetyczne, czyli rozwija się z powodu nagromadzenia zmian genetycznych w komórkach. Może być dziedziczny, co oznacza,... Adrian Dąbek Zespół jelita drażliwego – osiem najczęstszych objawów Zespół jelita drażliwego (IBS) jest jednym z najtrudniejszych do zdiagnozowania schorzeń. I jedną z najczęściej występujących chorób w krajach Zachodu.... Rak jelita grubego. Codzienne nawyki, którymi "pracujesz" na chorobę Rak jelita grubego to jeden z najczęstszych ludzkich nowotworów i jeden z najbardziej zabójczych. Rozwija się powoli. Latami może nie dawać żadnych objawów, a... Monika Mikołajska Zdarza się najczęściej u kilkumiesięcznych chłopców. Nagle pojawia się silny, napadowy ból brzucha jak przy kolce jelitowej. Dziecko gwałtownie płacze, krzyczy, podkula nóżki. Po 2-3 minutach bólu następuje kwadrans przerwy, po czym pojawia się następny atak. Malec może w czasie napadu wymiotować, a między atakami jest zmęczony, blady i senny. Przepływ płynów przez jelita jest zablokowany i dziecko staje się coraz słabsze, odwodnione. Czasami oddaje rzadki stolec z domieszką krwi i śluzu. Nie należy zwlekać z udaniem się do szpitala. Lekarz zbada brzuch malca, a diagnozę potwierdzi badanie USG i badanie radiologiczne brzucha. Sposób leczenia zależy w dużej mierze od tego, ile czasu minęło od początku choroby. Jeśli metody mniej inwazyjne nie skutkują, trzeba operacyjnie usunąć uciśnięte i obumarłe fragmenty jelit. Wgłobienie jelita u noworodków to teleskopowe wsunięcie się fragmentu jelita w inną część jelita. To schorzenie występuje najczęściej u dzieci w wieku od 3 miesięcy do 6 lat. Bardzo rzadko występuje u dzieci poniżej 3 miesięcy i u dorosłych. Ból brzucha, wymioty, kał z krwią to jedne z symptomów świadczących, że dziecko zachorowało na tę chorobę. Czujność rodziców jest bardzo ważna, ponieważ szybka diagnoza pozwoli uniknąć większych komplikacji zdrowotnych. spis treści 1. Co to jest wgłobienie jelita u niemowląt i starszych dzieci? 2. Wgłobienie jelita – kto jest najbardziej narażony? Jakie są przyczyny? Jakie są objawy wgłobienia jelita? rozwiń 1. Co to jest wgłobienie jelita u niemowląt i starszych dzieci? Choroba polega na cofnięciu się fragmentu jelita w dalszą część, wraz z naczyniami i nerwami. To powoduje ucisk żył, powstanie opuchlizny, któro prowadzi do niedrożności jelit i zmniejszenia dopływu krwi do chorej części jelita. Jeśli dopływ krwi jest bardzo ograniczony, chory fragment jelita może się powiększać i powodować zator, lub nawet obumrzeć lub krwawić. Możliwe jest także przerwanie jelita, co spowoduje infekcję jamy brzusznej i wstrząs. Zobacz film: "#dziejesienazywo: Czy warto wykonywać badania profilaktyczne?" 2. Wgłobienie jelita – kto jest najbardziej narażony? Najwięcej przypadków zachorowań występuje u dzieci w wieku od 5 miesięcy do jednego roku. Na chorobę dwa razy częściej cierpią chłopców. Są też rzadkie przypadki wystąpienia choroby u dorosłych i starszych dzieci. Jakie są przyczyny? Przyczyny nie zostały wyjaśnione do końca. W większości zachorowań powód choroby nie zostaje wyjaśniony. W niektóry przypadkach prawdopodobnie infekcja wirusowa lub bakteryjna mogła mieć wpływ na powstanie wgłobienia jelita. U starszych dzieci i dorosłych schorzenie jest najprawdopodobniej powodowane przez polipy i guzy. Jakie są objawy wgłobienia jelita? uciążliwy ból brzucha, żółto-zielone wymioty, charakterystyczny stolec. Pierwszy symptom choroby to sporadyczny, skurczowy ból brzucha. Wgłobienie jelita u noworodków zaczyna się od nagłego, głośnego płaczu, świadczącego, że dziecko odczuwa duży ból. Płaczące dziecko od czasu do czasu unosi kolana bardzo wysoko, do klatki piersiowej. Reakcja ta jest spowodowana ostrym bólem brzucha, który coraz częściej powraca i staje się silniejszy. Większość dzieci wymiotuje. Występujące wymioty i ból brzucha nie wiążą się ze zjedzonym pokarmem. Rodzice powinni zwrócić uwagę na stolec noworodka i starszych dzieci. Jeśli stolec niemowlaka jest galaretowaty, informacja ta bardzo pomoże w diagnozie. Krwawy stolec może świadczyć, że chora cześć jelita nie ma dopływu krwi i mogła ulec martwicy. Z czasem dziecko staje się coraz bardziej wycieńczone, jest blade i apatyczne. Czasami temperatura jest podwyższona. Na szczęście większość przypadków choroby jest szybko diagnozowana. Im szybciej postawiona diagnoza, tym lepiej. Czasami wgłobienie jelita u niemowląt i starszych dzieci musi być leczone operacyjne. Jeśli chora część jelita obumarła, musi ona być wycięta przez chirurga. Po operacji wszystko wraca do normy. Nie czekaj na wizytę u lekarza. Skorzystaj z konsultacji u specjalistów z całej Polski już dziś na abcZdrowie Znajdź lekarza. polecamy Skróty: TK – tomografia komputerowa; USG – ultrasonografia Wgłobieniem określamy przemieszczenie odcinka bliższego jelita do światła jego części obwodowej. Zaliczane jest do ostrych stanów chirurgicznych, wymagających szybkiego rozpoznania i leczenia, w przeciwnym razie grozi poważnymi następstwami w postaci niedokrwienia i martwicy wgłobionego odcinka jelita, a co za tym idzie – przedziurawienia przewodu pokarmowego. Wgłobienie jelita nie jest kazuistyczną jednostką chorobową i z tego względu należy ów temat cyklicznie poruszać na łamach czasopism medycznych. Biorąc pod uwagę kategorię wieku, pacjenci z wgłobieniem często trafiają do chirurga dziecięcego, znacznie rzadziej – do chirurga ogólnego, dlatego przypomnienie charakterystyki tej jednostki chorobowej jest niezwykle potrzebne. Nieswoiste zapalenie jelit (NZJ) to grupa przewlekłych idiopatycznych chorób przewodu pokarmowego o podłożu autoimmunizacyjnym. Obejmują one trzy główne jednostki: chorobę Leśniowskiego-Crohna (CLC), wrzodziejące zapalenie jelita grubego (WZJG) i nieokreślone nieswoiste zapalenie jelita grubego (NNZJG). Przewlekły przebieg NZJ charakteryzuje się okresami remisji i zaostrzeń. Rozpoznanie NZJ stawiamy na podstawie złożonego procesu diagnostycznego opartego na wywiadzie, badaniu fizykalnym, podstawowych badaniach pomocniczych, bezwzględnie koniecznych w tym przypadku badaniach endoskopowych z histopatologiczną oceną pobranych wycinków oraz obrazową oceną jelita cienkiego. Zalecane badania obrazowe to ultrasonografia jamy brzusznej oraz enterokliza metodą rezonansu magnetycznego lub tomografia komputerowa. Celem leczenia NZJ u dzieci jest nie tylko osiągnięcie remisji choroby, ale także jej utrzymanie, zapewnienie prawidłowego rozwoju fizycznego oraz maksymalnie możliwa poprawa jakości życia. Leczeniem pacjentów z NZJ powinni zajmować się gastroenterolodzy dziecięcy lub pediatrzy pracujący w wyspecjalizowanych oddziałach gastrologii dziecięcej. Pamiętać należy, że z racji swojego przewlekłego przebiegu, NZJ często obniża jakość życia pacjentów. Celem artykułu jest przybliżenie ogólnie praktykującym pediatrom tych stosunkowo rzadkich, ale w związku z tym często zbyt późno rozpoznawanych chorób. Nieswoiste zapalenia jelit (NZJ) obejmują trzy jednostki chorobowe, wrzodziejące zapalenie jelita grubego (WZJG), chorobę Leśniowskiego-Crohna (CLC) oraz nieokreślone nieswoiste zapalenie jelita grubego (NNZJG), które posiada cechy typowe zarówno dla CLC jak i WZJG, jednak nie daje się zdefiniować ani jako CLC, ani jako WZJG [1]. Nieswoiste zapalenia jelit w krajach rozwiniętych rozpoznaje się z coraz większą częstością zarówno u dzieci, jak i dorosłych w każdym wieku. Chorobę Leśniowskiego-Crohna w 20–25% przypadków rozpoznaje się przed 20. a wrzodziejące zapalenie jelita grubego (WZJG) w około 20%. Blisko 4% NZJ rozpoznaje się przed 5. Coraz więcej danych z szeroko zakrojonych badań genetycznych wskazuje, że im wcześniej ujawnia się NZJ, tym większa jest rola czynników genetycznych, a w przypadkach ujawniających się poniżej 2. dziedziczenie może być nawet monogenowe. Im bliżej okresu dorastania i dorosłości, tym bardziej mamy do czynienia z predyspozycją wielogenową i coraz silniejszym wpływem czynników Obraz kliniczny nieswoistych zapaleń jelit u dzieci Wrzodziejące zapalenie jelita grubego to przewlekłe idiopatyczne zapalenie jelita grubego. Najczęściej występuje w odbytnicy i szerzy się w sposób ciągły na jego odcinki proksymalne. Stan zapalny ograniczony jest do błony śluzowej. U dzieci młodszych chorobą objęte jest z reguły całe jelito grube, rzadko natomiast w przeciwieństwie do dorosłych zajęta bywa sama odbytnica. Charakterystyczne objawy WZJG to biegunka, zwykle z domieszką krwi oraz bóle brzucha, często w postaci bolesnego parcia na stolec. Do objawów pozajelitowych, o których należy bezwzględnie pamiętać, należą: gorączka, zapalenie stawów, zapalenie błony naczyniowej oka, zmiany skórne (zgorzelinowe zapalenie skóry, rumień guzowaty) i zmiany wątrobowe (stwardniające zapalenie dróg żółciowych, autoimmunizacyjne zapalenie wątroby). Jest to ważne, gdyż objawy te mogą niekiedy o miesiące lub lata wyprzedzać objawy jelitowe i prowadzić do fałszywych Leśniowskiego-Crohna to przewlekłe idiopatyczne, wykazujące skłonność do ziarninowania, nieswoiste zapalenie jelit. Zmiany mają charakter odcinkowy lub ogniskowy, mogą występować od jamy ustnej do odbytu, a procesem chorobowym objęta może być cała ściana przewodu pokarmowego, stąd skłonność do tworzenia przetok. Lokalizacja CLC u dzieci w ponad 70% przypadków obejmuje jednocześnie końcowy odcinek jelita cienkiego i początkowy odcinek jelita grubego (kątnica). W 40% choroba umiejscawia się w górnym odcinku przewodu pokarmowego. W 10–15% zajęte jest tylko jelito grube, choć zmiany w odbytnicy obserwuje się wtedy jedynie w 50% przypadków. Charakterystyczna dla CLC triada objawów: bóle brzucha, biegunka i utrata masy ciała występuje tylko u 40% dzieci. Najczęstszym objawem początkowym CLC są bóle brzucha. Krwawienia z dolnego odcinka przewodu pokarmowego należą do rzadkości i występują, gdy zmiany zlokalizowane są w jelicie grubym. Charakterystyczną, choć niezbyt częstą cechą CLC są zmiany okołoodbytowe (ropnie, przetoki, szczeliny, naddatki skórne). Warto pamiętać, że im młodszy wiek chorego, tym mniej charakterystyczne mogą być objawy (np. jedynie upośledzenie rozwoju fizycznego, zaburzenia łaknienia), co często powoduje znaczne opóźnienia w rozpoznaniu. Do najważniejszych objawów pozajelitowych CLC zalicza się gorączkę o nieustalonej etiologii, zaburzenia łaknienia (jadłowstręt imitujący jadłowstręt psychiczny, nudności, wymioty), opóźnienie wzrastania i dojrzewania, afty w jamie ustnej, zmiany stawowe, oczne, skórne i wątrobowe, podobne jak w WZJG. Częstym problemem u chorych na CLC, i to już w wieku dziecięcym, jest osteopenia. Jej mechanizm jest złożony. Zależy zarówno od niedoborów białkowo-kalorycznych, jak i od zaburzeń wchłaniania wapnia, niedoboru witaminy D, sterydoterapii i wpływu prozapalnych cytokin na metabolizm tkanki kostnej. Podobnie jak we WZJG objawy pozajelitowe mogą wyprzedzać objawy jelitowe o miesiące, a nawet lata. Obie choroby przebiegają z okresami remisji i zaostrzeń i wtórnie prowadzić mogą do osłabienia, niedokrwistości, niedoboru masy ciała i opóźnienia dojrzewania. W populacji dziecięcej najwyższą zapadalność obserwuje się u nastolatków. Diagnostyka NZJ u dzieci Zgodnie z zaleceniami European Society for Paediatric Gastroenterology, Hepatology and Nutrition (ESPGHAN) diagnostyka NZJ opiera się na endoskopowej (gastro- i ileokolonoskopia), histopatologicznej i obrazowej ( radiologicznej) ocenie przewodu pokarmowego [1]. Obecnie preferowane badania obrazowe to enterokliza lub enterografia metodą rezonansu magnetycznego (u dzieci zdecydowanie bezpieczniejsze) lub tomografii komputerowej (w pediatrii zdecydowanie nie są zalecane). W związku z rozpowszechnieniem tych nowych technik obrazowania tradycyjny wlew doodbytniczy czy pasaż przewodu pokarmowego są wykonywane bardzo rzadko. Coraz większą rolę w diagnostyce NZJ odgrywa również ultrasonografia przewodu pokarmowego, która pozwala ocenić grubości ściany i szerokości światła jelita. Ze względu na swoją nieinwazyjność i łatwą dostępność może być pierwszym badaniem obrazującym jelito w przypadku podejrzenia NZJ u dzieci. W diagnostyce NZJ pomocne są również badania pomocnicze [2, 3]. Częste odchylenia obserwowane w aktywnej fazie choroby to: leukocytoza z przesunięciem obrazu białokrwinkowego w lewo, niedokrwistość niedobarwliwa, nadpłytkowość, przyspieszone OB, podwyższone stężenia białek ostrej fazy ( CRP), obniżone stężenie albumin. Wskazane jest także sprawdzenie aktywności enzymów wątrobowych oraz stężenia żelaza. U małych dzieci ( 3 mg/kg/dobę) lub 6-merkaptopuryna (> 1,5 mg/kg/dobę) metotreksat (> 0,4 mg/kg/tydzień) leki biologiczne, w tym preparaty anty-TNF-alfa cyklosporyna lub takrolimus niedożywienie w stopniu znacznym Leczenie chirurgiczne Interwencja chirurgiczna może się okazać wskazana, gdy nie uzyskamy oczekiwanych efektów w przebiegu terapii zachowawczej lub pojawią się nasilone, nieakceptowane, objawy niepożądane takiego leczenia. W przeciwieństwie do WZJG, gdzie leczenie chirurgiczne ma charakter ostateczny i uwalnia pacjenta od zmian chorobowych w podstawowej lokalizacji, jaką jest jelito grube, w CLC leczenie chirurgiczne nie przynosi całkowitego wyleczenia, a nawroty po operacji są częste. W związku z tym w CLC stosuje się niezwykle oszczędne zabiegi chirurgiczne, ograniczone do makroskopowo zmienionych odcinków jelita i ze ściśle określonych wskazań [7]. Wskazaniem do pilnej operacji w NZJ jest niedrożność lub perforacja przewodu pokarmowego, krwotok z przewodu pokarmowego, toksyczna okrężnica olbrzymia i rak jelita grubego [4, 7]. Leczenie chirurgiczne należy także rozważyć w CLC przebiegającej z przetokami i w sytuacji przewlekłego zahamowania wzrastania u dzieci [7]. Planowe zabiegi operacyjne we WZJG z reguły sprowadzają się współcześnie do subtotalnej proktokolektomii, często z wytworzeniem woreczka kałowego z jelita cienkiego i odtworzeniem naturalnej drogi oddawania stolca [4]. Następstwem takiego zabiegu bywa zapalenie woreczka kałowego (pouchitis). Leczenie zachowawcze (metronidazol, ciprofloksacyna, probiotyki o udokumentowanym działaniu, steryd, azatiopryna) zwykle przynosi efekty, czasem jednak konieczna jest rezygnacja z woreczka kałowego i wytworzenie ileostomii [6]. W NZJ stosuje się także od pewnego czasu nowe, niekiedy eksperymentalne metody terapii. Niestety badania nad tymi metodami przeprowadzone zostały, jak na razie, z reguły na małych grupach chorych, nie zawsze u dzieci i raczej w warunkach eksperymentalnych, stąd wnioski co do ich skuteczności muszą być wyciągane bardzo ostrożnie. Spośród nich wymienić należy: takrolimus, talidomid, pro- i prebiotyki, jaja włosogłówki świńskiej, inhibitory syntezy leukotrienów, olej rybi zawierający kwas eikozapentaenowy, a także próby leczenia przeszczepem mikrobioty jelitowej [3]. Dziecko z NZJ w okresie remisji – podstawowe wskazówki U chorych z przewlekłą postacią NZJ obejmującą jelito grube, ze względu na podwyższone ryzyko nowotworzenia, po ok. 10 latach trwania choroby, konieczne jest coroczne powtarzanie kolonoskopii [4]. Nadzór kolonoskopowy prowadzą wyspecjalizowane ośrodki gastroenterologiczne. W okresie remisji warto pamiętać o zapewnieniu małym pacjentom właściwie zbilansowanej diety bogatej w błonnik, z odpowiednim do wieku i aktywności choroby zapotrzebowaniem na kalorie i białko [8]. Niezwykle ważną rolę u dzieci z NZJ odgrywa systematyczna kontrola masy i długości/wysokości ciała na siatkach centylowych. Wnikliwy nadzór tempa wzrastania, rozwoju i dojrzewania pozwala szybko wychwycić nieprawidłowości, które mogą być oznaką aktywności choroby. Do oceny aktywności choroby służy skala PCDAI (ang. paediatric Crohn’s diseases activity index) [9] w CLC oraz skala PUCAI (ang. paediatric ulcerative colitis activity index) we WZJG [10] (tab. 2 i 3). Tab. 2. Pediatryczna skala aktywności choroby dla choroby Leśniowskiego-Crohna (PCDAI) (Paediatric Crohn’s Diseases Activity Index) Oceniane parametry Nasilenie objawu Punkty Wywiad (ocena ostatnich 7 dni) Bóle brzucha nie występują słabe* silne** 0 5 10 Stolce (dziennie) płynne, bez krwi i więcej, luźne z małą ilością krwi lub 2–5 luźne znaczne krwawienie lub 6 lub więcej stolców, albo biegunka w nocy 0 5 10 Aktywność pacjenta (samopoczucie) dobra, bez ograniczeń przejściowe ograniczenie aktywności bardzo złe samopoczucie, częste ograniczenie aktywności 0 5 10 Parametry laboratoryjne Hematokryt (%) 50 0 5 10 Stężenie albumin (g/dl) ≥ 3,5 3,1–3,4 ≤ 3,0 0 5 10 Badanie przedmiotowe Masa ciała przyrost masy ciała względnie dobrowolny, stabilna stabilna lub mimowolne chudnięcie 1–9% obniżenie ≥ 10% 0 5 10 Wysokość (zmiana kanału) –2 SD ≤ – 2 SD 0 5 10 0 5 10 Badanie palpacyjne brzucha tkliwość i opór nieobecne nieznaczna tkliwość lub opór bez tkliwości tkliwość, wyczuwalny guz 0 5 10 Zmiany okołoodbytowe nieobecne 1–2 nieczynne przetoki, niebolesne czynna przetoka, bolesna lub ropień 0 5 10 Objawy pozajelitowe (gorączka ≥ 38,5°C przez 3 dni w ostatnim tygodniu, zapalenie stawów, naczyniówki) nieobecne jeden > dwóch 0 5 10 Tab. 3. Pediatryczna skala aktywności choroby dla wrzodziejącego zapalenia jelita grubego (PUCAI) (Paediatric Ulcerative Colitis Activity Index) Bóle brzucha Punkty ból nie występuje ból dający się zignorować ból niedający się ignorować 0 5 10 Krew w stolcu nie występuje mała ilość ( 50% objętości stolca) 0 10 20 30 Konsystencja większości stolców uformowane częściowo uformowane całkowicie nieuformowane 0 5 10 Liczba stolców w ciągu doby 0–2 3–5 6–8 > 8 0 5 10 15 Wypróżnienia nocą (jakiekolwiek wybudzające ze snu) nie tak 0 10 Aktywność życiowa chorego pełna aktywność okresowo ograniczona aktywność znaczne ograniczenie aktywności 0 5 10 Ocena aktywności brak aktywności choroby łagodna aktywność choroby umiarkowana aktywność choroby duża aktywność choroby 64 Rozmieszczenie zmian chorobowych określa się zapomocą skali paryskiej [11] (tab. 4 i 5). Znajomość ww. skal ułatwia każdemu lekarzowi określenie etapu choroby oraz ocenę dynamiki chorowania, co może przyczynić się do wczesnego rozpoznania zaostrzenia choroby i szybkiego podjęcia właściwego postępowania. Przy przewlekłym leczeniu sterydami warto pamiętać o zapobieganiu osteoporozie, suplementując wapń i witaminę D3 i zalecając systematyczny wysiłek fizyczny [8]. Pomocna może być tu ocena gęstości kości w badaniu densytometrycznym. Tab. 4. Klasyfikacja paryska – choroba Leśniowskiego-Crohna Wiek rozpoznania A1a A1b A2 A3 40. Lokalizacja (postaci L4a i L4b mogą współistnieć z postaciami L1, L2 i L3) L1 L2 L3 L4a L4b Dystalna 1/3 jelita krętego ± ograniczone zmiany w kątnicy Jelito grube Jelito kręte i jelito grube Proksymalnie do więzadła Treitza Dystalnie od więzadła Treitza, ale proksymalnie do 1/3 dystalnej jelita krętego Charakter B1 B2 B3 B2B3 p Niezwężająca, niepenetrująca (niepowikłany stan zapalny bez objawów postaci zwężającej i penetrującej) Zwężająca (obecność trwałego zwężenia światła jelita wykazanego w badaniach radiologicznych, endoskopowych lub śródoperacyjnie w połączeniu z poszerzeniem światła przed zwężeniem i/lub objawami niedrożności, bez cech postaci penetrującej) Penetrująca (obecność perforacji jelita, przetok wewnątrzbrzusznych, guzów zapalnych i/lub ropni na jakimkolwiek etapie choroby, niepowstałych w wyniku powikłań operacji wewnątrzbrzusznych, wyłączając izolowane przetoki okołoodbytniczne lub odbytniczo-pochwowe) Penetrująca i zwężająca (niekoniecznie jednoczasowo) Okołoodbytnicza Wzrost G0 G1 Bez zaburzeń rozwoju Zaburzenia rozwoju Tab. 5. Klasyfikacja paryska – wrzodziejące zapalenie jelita grubego Rozległośc zmian E1 E2 E3 E4 Zmiany ograniczone do odbytnicy Lewostronne WZJG (dystalnie od zagięcia śledzionowego) Rozległe WZJG (dystalnie od zagięcia wątrobowego) Pancolitis (proksymalnie do zagięcia wątrobowego) Stopień nasilenia (ciężkie to ≥ 65 wg PUCAI) S0 S1 Nigdy ciężkie Zawsze ciężkie Pacjenci z NZJ leczeni immunosupresyjnie są bardziej narażeni na zachorowanie na choroby infekcyjne i cięższy ich przebieg [12]. Ponadto zakażenia są jedną z głównych przyczyn śmiertelności w tej grupie pacjentów [13]. Fakt ten, w przypadku infekcji, może wpływać na szybszą decyzję lekarza o włączeniu antybiotykoterapii. W każdym takim przypadku... Pozostałe 70% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów Co zyskasz, kupując prenumeratę? 6 wydań czasopisma "Forum Pediatrii Praktycznej" Nielimitowany dostęp do całego archiwum czasopisma Dodatkowe artykuły niepublikowane w formie papierowej ...i wiele więcej! Sprawdź

wgłobienie jelita u dziecka forum